من صبورم اما . . .

به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم

یا اگر شادی زیبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم . 

من صبورم اما . . . 

چقدر با همه ی عاشقیم محزونم ! 

و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ

مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم . 

من صبورم اما . . . 

بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم

بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب

و چراغی که تو را ، از شب متروک دلم دور کند. . . می ترسم . 

من صبورم اما . . . 

                            آه . . . این بغض گران صبر نمی داند چیست !!!!

                                                     شعراز :؟