باران

باران باش .هیچکس به باران عادت نمی کند .هروقت بیاید خیس می شوی

باران

باران باش .هیچکس به باران عادت نمی کند .هروقت بیاید خیس می شوی

خداحافظ

به من گفتی خداحافظ ، بر قندیل مژگانم بلوار اشک جاری شد


    غم تلخی میان قصه هایم ، با تمام بی قراری بود


                                                                      چرا با تو خداحافظ


    تو که گلبرگهای شعر شادم را ز باران نگاهت باورکردی


    تو که جام خیالم را همه شب از شراب عشق پر کردی


    تو که افسانه با عشق بودن را برایم ا زکتاب زندگی خواندی


    تو که بذر محبت را به دشت سینه مشتاقم افشاندی


                                                                       چرا با تو خداحافظ


    تو میهمان عزیز لحظه های شاد من هستی


    تو همچون قصه شیرین عهد کودکی در یاد من هستی


    خداحافظ کلامی  تلخ و غمگین است


    غم رفتم غم بسیار سنگین است


                                         چرا با تو خداحافظ


    تو دریای من هستی و من همچون ماهیم ، دور از تو می میرم


    اگر رفتی سراغت را همه شب از خدای عشق می گیرم


    نرو ای بودنت ، شور جوانیها ، نرو ای بودنت نام و غلام مهربانیها


    اگر رفتی دگر تا عهد دارم داغدار رفتنت هستم


    اگر رفتی همه شب تنها و تنها داغدار رفتنت هستم


    اگر رفتی غم خود را ، ز اشک غم ستاره باز خواهم کرد


    تو را از های های گریه هایم بیدار خواهم کرد


    آنگاه درون پیله ای از اندوه و افسوس می مانم

  و
    بر طفل غمگین دلم ، لالایی دیگر می خوانم



                                                           چرا با تو خداحافظ



                                                           چرا با تو خداحافظ



                                                           چرا ؟………………



                                                           شاعر : ؟

عاشقی جرم قشنگی ست - بهروز یاسمی



ای نگاهت نخی از مخمل و از ابریشم

چند وقت است که هر شب به تو می اندیشم

 

به تو آری ، به تو یعنی به همان منظر دور

به همان سبز صمیمی ، به همبن باغ بلور

 

به همان سایه ، همان وهم ، همان تصویری

که سراغش ز غزلهای خودم می گیری

 

به همان زل زدن از فاصله دور به هم

یعنی آن شیوه فهماندن منظور به هم

 

به تبسم ، به تکلم ، به دلارایی تو

به خموشی ، به تماشا ، به شکیبایی تو

 

به نفس های تو در سایه سنگین سکوت

به سخنهای تو با لهجه شیرین سکوت

 

شبحی چند شب است آفت جانم شده است

اول اسم کسی ورد زبانم شده است

 

در من انگار کسی در پی انکار من است

یک نفر مثل خودم ، عاشق دیدار من است

 

یک نفر ساده ، چنان ساده که از سادگی اش

می شود یک شبه پی برد به دلدادگی اش

 

آه ای خواب گران سنگ سبکبار شده

بر سر روح من افتاده و آوار شده

 

در من انگار کسی در پی انکار من است

یک نفر مثل خودم ، تشنه دیدار من است

 

یک نفر سبز ، چنان سبز که از سرسبزیش

می توان پل زد از احساس خدا تا دل خویش

 

رعشه ای چند شب است آفت جانم شده است

اول اسم کسی ورد زبانم شده است

 

آی بی رنگ تر از آینه یک لحظه بایست

راستی این شبح هر شبه تصویر تو نیست؟

 

اگر این حادثه هر شبه تصویر تو نیست

پس چرا رنگ تو و آینه اینقدر یکیست؟

 

حتم دارم که تویی آن شبح آینه پوش

عاشقی جرم قشنگی ست به انکار مکوش

 

آری آن سایه که شب آفت جانم شده بود

آن الفبا که همه ورد زبانم شده بود

 

اینک از پشت دل آینه پیدا شده است

و تماشاگه این خیل تماشا شده است

 

آن الفبای دبستانی دلخواه تویی

عشق من آن شبح شاد شبانگاه تویی

                                                                                  بهروز یاسمی

خداحافظ گلم ، خوبم ، عزیزم

و درآغاز     

   شعری از محمدی  دوست بسیار نازنینم


خداحافظ ! گناه کوچک دیروز ، رنج بی شمار حال من سارا       

                        خداحافظ گلم ، خوبم ، عزیزم … یادگار بوسه های کال من سارا

 

تو از اول برای من نبودی نه ، گناه از جانب من بود ، آری من

چرا هی بی جهت اصرارمی کردم ، ومی گفتم که قلبت مال من سارا

 

تو،زندانیِ یک اندوه خواهی شد،به جرم دوستی بامن ـ به جرم عشق

و جرم هر چه آمد بر سر دل بستن و آینده و آمال من سارا

 

 

“ تو از اول سلامت پاسخ بدرود با خود داشت ” گرچه من نفهمیدم

کز اول برگ برگش زرد بود و تلخ ، تقویم بد امسال من سارا

 

تمامش صحبت ازغربت،تمامش حرف دلتنگی ودوری وصبوری بود

هر آنچه می رسید از خواجه‌ی شیراز ، پاسخ به سؤال فال من سارا

 

نمی خواهم،نمی خواهی،توهم عین من ازپایان این افسانه می ترسی

که این سان می شود حس کرد ،ازتو،سایه ای سرخورده رادنبال من سارا

 

تو هم عین منی ، قربانی زخم زبان دیگرانی ، بیم داری باز

تو را هم می شود فهمید از آنچه که می آید بر سر احوال من سارا


خداحافظ ؟! نه،ممکن نیست، شوق با توبودن همچنان درجان من جاریست

خدا نذر قد و بالای ناز تو کند ، این پیکر بی حال من سارا

افتتاحیه

امروز اول زمستان هشتاد و هشت این وبلاگ افتتاح گردید.