باران
باران باش .هیچکس به باران عادت نمی کند .هروقت بیاید خیس می شویباران
باران باش .هیچکس به باران عادت نمی کند .هروقت بیاید خیس می شوی
رفتنی هستیم ُ بمانیم که چه؟
بعد از مرگ نیما یوشیج، هوشنگ ابتهاج(سایه) برای استاد شهریار چنین نوشت:
با من بی کس تنها شده ، یارا تو بمان
همه رفتند ازین خانه ، خدا را تو بـمان
من بی برگ خزان دیده ، دگر رفتنی ام
تو همه بار و بری ، تازه بهارا تو بــــمان
داغ و درد است هــــمه نقـــــش و نگــار دل من
بنگر این نقش به خون شسته ، نگارا تو
بمان
زین بیابان گذری نیست ســــواران را ، لیک
دل ما خوش به فریبی است ،
غبارا تو بمان
هر دم از حلقه ی عشاق، پریشانی رفت
به سر زلف بتان ، سلسله دارا
تــو بمان
شهریارا تو بمـــان بر سر این خیل یتیم
پــــدرا ، یـارا ، انـدوهـــگــسارا تـو بـمان
سایه در پای تو چون موج چه خوش زار گریست
که ســرِ ســبز تو خوش باشد ، کـــنارا تو بمان
استاد شهریار در جواب سایه چنین می گوید:
سایه جان رفتنی هستیم بمانیم که چه زنده باشیم و همه روضه بخوانیم که چه؟
درس این زندگی از بهر ندانستن ماست این هـمه درس بخوانیم و ندانیم که چه؟
خود رسیدیم به جان نعش عزیزی هر روز دوش گـیریمـــو بخاکش برسانیم که چه؟
پی این زهر حلاحل به تشخص هـــر روز بچشیم و به عزیزان بچــشانیم که چه؟؟
دور سر هلــهله هاله شاهـــین اجـــــــل ما به سرگیجه کــبوتر بپرانیم کــه چـــه؟؟
کشتی ای را که پی غرق شدن ساخته اند هی به جان کندن از این ورطه برانیم که چه؟
قسمت خرس و شغال است خود این باغ مویز بی ثمر غوره ی چشمی بچلانیم که چه؟
ما طلسمی که خدا بسته ندانیم شکست کاسه و کوزه سر هم بشکانیم که چه؟؟؟
شهریارا .دگــران فاتحه از ما خــــــــوانند ما همه از دگران فاتحه خوانیم که چه؟..
یه کم خداحافظ
خداحافظ سکوت خسته ی باران خداحافظ...........خداحافظ به رسم خوب دلداران خداحافظ
خداحافظ زمانی که برایم آرزو بودی.................خداحافظ زمانی که فقط در یاد او بودی
خداحافظ همین کافی و یک لبخند.....................هزاران قطره بر گونه و چشم و جاده و پیوند
خداحافظ فقط یک بار برای رفتن جانم...............برای مرگ چشمانم برای عشق و ایمانم
خداحافظ و یک واژه و یک رفتن.....................و یک خنده و یک آرامش و مردن
خداحافظ تمام قصه ها آرام میمیرد...................و باران تا ابد چشمان من را سلطه میگیرد
خداحافظ که انگار آخر قصه است....................و پایان پر از رازش غم و غصه است
خداحافظ کلاغ قصه ی ما هم نرفت خونه...........کلاغ عاشق تنها غم دنیا رو میدونه
خدا حافظ کمی غمگین تر از رگبار..................خداحافظ به امید دوباره خنده و دیدار
خداحافظ کمی زوده.........نرو حالا..................خداحافظ از این لحظه منم اینجا تک و تنها
خداحافظ ولی یادت نره نامرد ........................برای دوری ما آسمون با خود دعا میکرد
خداحافظ جدا از هم خداحافظ..........................خداحافظ فقط یک کم خداحافظ
از: اینترنت
خدا حافظ همین حالا
خدا حافظ همین حالا،همین
حالا که من تنهام
خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام
خداحافظ کمی غمگین،به یاد اون همه تردید
به یاد آسمونی که منو از چشم تو می دید
اگه گفتم خداحافظ، نه اینکه رفتنت ساده است
نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جاده است
خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویاها
بدونی بی تو و با تو همینه رسم این دنیا
از :؟ اینترنت
انتظار
چه روزها که یک به یک غروب شد نیامدیچه بغض ها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن، تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم نه
ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام
دوباره صبح، ظهر، نه! غروب شد نیامدی
از:؟ (اینترنت)
من صبورم اما . . .
به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم
یا اگر شادی زیبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم .
من صبورم اما . . .
چقدر با همه ی عاشقیم محزونم !
و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم .
من صبورم اما . . .
بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب
و چراغی که تو را ، از شب متروک دلم دور کند. . . می ترسم .
من صبورم اما . . .
آه . . . این بغض گران صبر نمی داند چیست !!!!
شعراز :؟